NAH Blog (12): van die dingen

Ik heb het wel geprobeerd maar ja… het is toch niet helemaal gelukt om te ontspannen de afgelopen maand.
Wat is er dan wel gebeurd de afgelopen maand? Niet veel schokkends maar wel van die dingen die gebeuren. Die dingen gebeuren overigens ook zonder NAH maar hebben dan toch een andere impact op je lijf en hoofd.

Onze zoon werd 25 en dat moet uiteraard gevierd worden, het was echt heel gezellig en niet eens zo heel erg druk maar dat lijf… Hij woont anti-kraak dus we vierden het bij ons. Gezellig maar wel erg bijkomen daarna.

Een ander dingetje was dat ik onze hond ging uitlaten en ik had de energie om eens een groter rondje te lopen op zich heel fijn want na die longontsteking is mijn conditie erg achteruit gegaan. Vol goede moed ging ik op pad, ik ga eens een andere kant op dacht ik want ja ik moet de buurt hier nog steeds verkennen. Samen met Molly loop ik over het smalle pad door het weiland aan de overkant van het water. Ik heb de hond aan de lijn want als ze wegrent kan ik haar niet achterna. Zij hobbelt gezellig mee. In de verte zie ik een stel aankomen met een hond, een pitbull die los loopt. Op zich echt nog geen probleem wel weet ik dat als Molly aan de lijn loopt zij vaak aanslaat tegen andere honden dus ik let wel op en ze zijn nog ver. Die hond krijgt echter mijn hond in de smiezen en zet het ineens op het rennen. Die mensen zien het gebeuren en roepen hun hond terug maar ja die luistert niet meer, die heeft alleen maar oog voor Molly. Ik roep nog naar die mensen dat mijn hond niet aardig is voor andere honden maar het heeft geen effect. De pitbull stormt op Molly af en gaat dominant boven haar staan nadat Molly natuurlijk eerst even van zich heeft laten horen.

Het gaat gelukkig goed dus ik zeg “Mol ga je mee” en dan ziet de pitbull mij en ja ik heb brokjes in mijn zak, ik hoor die mensen nog roepen “oh nee” en ze gaan rennen maar de pitbull komt op mij af en springt tegen mij op. Ik sta wankel en zet een stap naar achteren en daar is een talud… ja daar val ik dus vanaf, laat de riem los, verstap mezelf en verdraai mn rug, die mensen gaan hun hond achterna en laten mij voor wat het is en Molly is rustig gaan zitten. Ik strompel weer omhoog, heel kleine stapjes en constant zoeken naar mijn evenwicht. Mijn hoofd draait en ik ben boos heel boos op die mensen maar ik kan het ze niet zeggen want ik moet me concentreren op iedere stap die ik zet, vaag hoor ik nog een “gaat het wel” maar ik kan geen woord uitbrengen want ik moet omhoog en stilstaan kan ik ook niet want het loopt erg scheef. En al had ik wel stil kunnen staan weet ik ook dat mijn NAH ervoor zorgt dat ik op zo’n moment niet meer uit mijn woorden kan komen, ik ben dan alle woorden kwijt. Al “zwaaiend als en tuimelaar” kom ik stapje voor stapje dichter bij Molly maar moet dan nog wel de riem oppakken die op de grond ligt. Mijn hoofd draait en tolt maar ik moet focussen, ik moet die riem oppakken…Dat was het eind van mijn geplande grote ronde. Sterker nog ik kon de dagen erna ook maar weer kleine rondjes lopen want verstapt en verdraaid tijdens de val. Overigens was het best een vriendelijke pitbull hoor, hij deed gewoon wat mijn hond ook doet, om een koekje vragen alleen mijn hond weegt 12 kilo en die pitbull niet…

Na weer een paar dagen bijkomen gaat het gelukkig weer wat beter en dan komen die warme dagen eraan. Sinds de herseninfarcten heb ik nog meer last van de hitte dus ik zag er al tegen op maar ik had niet verwacht volledig gevloerd te worden door een heel zware migraine aanval. Ik heb al sinds mijn tienertijd migraine en een aantal jaar echt heel erg zwaar, 2 aanvallen van 3 dagen per week met halfzijdige uitval, tot er eindelijk een arts was die de link legde met de pil. Na 8 jaar was ik van die heel heftige aanvallen af en bleven er nog 2 a 3 aanvallen per jaar over en vanaf het stoppen met de pil werkte de pijnmedicatie, daarvoor werkte pijnmedicatie helaas niet.

En nu kreeg ik dus op donderdag migraine mét aura én overgeven, dat was echt lang geleden, gauw wat ingenomen maar tot mijn schrik… het werkte niet. Ik heb mezelf kunnen verdoven met Valium en Tramadol, werkt allebei niet tegen die migraine maar je valt wel in slaap. Dus weer “heerlijk” twee dagen slapend op de bank door gebracht.
Hiermee wel de hitte soort van omzeilt dat dan weer wel. Al met al dus een maand met “van die dingen” Nou ja hopen maar weer op een goede volgende maand dan.

Tot de volgende..

Liefs Belinda