In deze workshop leer je op een laagdrempelige manier de basisvaardigheden van meditatie en om meer op je intuïtie te vertrouwen. De workshop is zowel geschikt voor mensen met als zonder ervaring met meditatie.
Van oudsher wordt meditatie al gebruikt om lichaam en geest tot rust te brengen. Niet zonder reden, omdat ons eigen denken en emoties vaak zorgen voor spanning. Met meditatie pak je onrust op een effectieve manier bij de bron aan. En het mooie daarvan is dat je er niks anders voor nodig hebt dan je eigen aandacht!
Intuïtie is iets wat we allemaal hebben. Je zou het kunnen omschrijven als iets weten zonder dat je direct weet hoe je het weet. Intuïtie is iets wat we vaak het beste op kunnen merken als we ontspannen zijn. Zo kan meditatie helpen om meer in contact te komen met intuïtieve informatie die helpt richting te geven aan je leven.
Deze workshop wordt gegeven door Marcus Zeven-Jansen van mindfulnessleren.nl . Hij werkt in zijn eigen praktijk als mindfulness- en heartfulness-trainer en als personal coach.
Datum: dinsdag 25 juni 2024
Tijd: 14.00 – 15.30 uur
Locatie: Christus Triumfatorkerk, Juliana van Stolberglaan 154
Aanmelden voor 17 juni via
Deze workshop is gratis toegankelijk voor mensen met een beperking.
In deze workshop gaan we samen muziek maken. Muziekdocent Carmen van Haren neemt ons mee langs liedjes en ritmes. Muziek helpt ons te verbinden met onszelf en elkaar. Een gezellige workshop, waarin niets moet en van alles kan!
Je hoeft niet ‘muzikaal’ te zijn om mee te doen met deze workshop.
Carmen geeft muziekles aan kinderen en volwassenen, met en zonder beperking: www.katakat.nl/muziekenspel
Datum: dinsdag 25 juni 2024
Tijd: 14.00 – 15.30 uur
Locatie: Christus Triumfatorkerk, Juliana van Stolberglaan 154
Aanmelden voor 17 juni via
Deze workshop is gratis toegankelijk voor mensen met een beperking.
Win één van de twee prijzen om de toegankelijkheid van Den Haag te verbeteren: €5.000 of € 2.500. Vertel ons welk idee je hebt en misschien win jij en kun je je idee realiseren. Zo wordt de stad door jou weer een beetje toegankelijker en inclusiever! Vanaf heden kan je deze ideeën en projecten inzenden die bijdragen aan een meer toegankelijkere en gastvrijere stad Den Haag. Alle ideeën klein en groot zijn welkom. Haagse inwoners mogen wensen indienen om hun buurt toegankelijker te maken, als ook organisaties en ondernemers met concrete projecten. Afgelopen jaren ontvingen we bij elkaar al meer dan 300 mooie inzendingen die hebben meegedongen naar de Onbeperkt070-prijs.
Zoals je wellicht weet koos in 2023 de jury als 1ste prijs ‘De realisatie van een NAH paspoort’, waarmee de winnaar Niet Aangeboren Hersenletsel (NAH) zichtbaar wil maken. Inmiddels zijn de eerste NAH paspoorten al uitgereikt. De tweede prijs ging in vorig jaar naar de realisatie van een toegankelijk toilet bij strandpaviljoen Grand Plage. Door de herinrichting van de Scheveningse boulevard de realisatie van dit toilet uitgesteld tot het volgende seizoen.
Je kunt initiatieven en ideeën indienen door je idee te sturen naar
Ter inspiratie en meer informatie vind je op onze website en socials:
www.onbeperkt070.nl
https://www.instagram.com/onbeperkt070/
twitter.com/onbeperkt070
We zien jouw waardevolle initiatief graag tegemoet! Meer informatie vind je ook in onze flyer
Toegankelijkheidsfonds gemeente Den Haag
Bedrijven die openbaar toegankelijk zijn en (maatschappelijke) organisaties die de toegankelijkheid van hun gebouw willen verbeteren, kunnen in aanmerking komen voor een financiële bijdrage van de gemeente Den Haag. Denk aan een elektrische entreedeur bij een sportclub, een hellingbaan in een theater of een toegankelijk toilet in een restaurant. Meer informatie op: www.onbeperkt070.nl
Op 3 april sprak de Tweede Kamer met minister Helder van VWS over de voorgang van de uitvoering van het VN-Verdrag Handicap. Onze landelijke partner Iederin heeft de Tweede Kamer met een brief aangemoedigd haast te maken. Hieronder een samenvatting van die brief:
Voor ruim 2 miljoen mensen met een beperking en hun naasten is dit een belangrijk debat. Want de verwachtingen waren hoog toen in 2016 het VN-verdrag geratificeerd werd. Maar mensen met een beperking merken er in de praktijk nog weinig van. Dit gevoel werd breed gedeeld door de ervaringsdeskundigen die tijdens de ronde tafel van 20 maart met Kamerleden in gesprek gingen. De kwaliteit van leven van mensen met een beperking, en hun naasten, staat sterk onder druk. Niet vanwege hun beperking, maar vooral vanwege de verkokerde wetgeving, knelpunten in de zorg, bureaucratie, en steeds grotere uitsluiting en achterstanden in alle domeinen van het leven. Mensen met een beperking en hun naasten moeten op allerlei terreinen extra hard werken om er te mogen zijn en om naar wens en vermogen deel te nemen aan het maatschappelijk leven. 8 Jaar na de inwerkingtreding in Nederland van het VN-verdrag Handicap mag de vrijblijvendheid er echt af. Als de overheid in haar handelen de rechten van mensen met een beperking schendt, dan moet dat kunnen worden voorgelegd aan de rechter. Als gemeenten niet in lijn handelen met de wet of het verdrag dan moet dat gecorrigeerd worden. Daarom is doorpakken nu nodig! Met de nationale strategie voor de implementatie van het VN-verdrag Handicap, de implementatie van het facultatieve protocol, het versterken van lokale representatie van mensen met een beperking en de ratificatie van het VN-Verdrag Handicap in het Caribische deel van het Koninkrijk.
Nationale strategie in Regeerakkoord
Het realiseren van een toegankelijk Nederland, waarin de structurele uitsluiting en achterstelling van mensen met een beperking is opgeheven, is een Rijksbrede opgave en verantwoordelijkheid. Het is essentieel dat het regeerakkoord de nationale strategie volledig omarmt en voorziet in mandaat bij alle ministeries en budget voor een voortvarende uitvoering.
Wilt u de minister vragen om:
- In de formatie richting de partijen die gaan onderhandelen over het regeerakkoord te benadrukken dat de implementatie van het VN-verdrag en de uitvoering van de nationale strategie een Rijksbrede opgave is, waar mandaat en budget voor nodig is vanuit alle ministeries en alle overheidslagen.
- Zorg te dragen dat de nationale strategie in het Regeerakkoord wordt verankerd.
Lokale representatie - Niets over ons zonder ons
De betrokkenheid van mensen met een beperking, hun naasten en hun vertegenwoordigende organisaties is noodzakelijk om de implementatie van het VN-verdrag Handicap uit te voeren. Het gaat er immers om dat elk beleid en elke wet die mensen met een beperking raakt ook in samenspraak met hen wordt gemaakt. Dat is nodig bij de nationale strategie maar ook op lokaal niveau. Wij hebben grote zorgen over de staat van de lokale vertegenwoordiging en de ontwikkelingen op dit terrein.
In de meeste gemeenten bestaat een adviesraad sociaal domein of een Wmo-raad. Die hebben een adviserende rol naar de gemeente maar zijn geen stem van, voor en door mensen met een beperking. Die rol is voor de lokale gehandicaptenplatforms en die doen dat op alle levensdomeinen, dus breder dan het sociaal domein. In zeker de helft van alle gemeenten is er echter geen gehandicaptenplatform. Daar waar deze platforms er wel zijn, hebben zij vaak beperkt positie en dreigen zij om te vallen. Gemeenten zonder zo’n platform hebben grote moeite om bijvoorbeeld een lokale inclusie agenda (LIA) op te stellen. Om een einde te maken aan de vrijblijvendheid bij het betrekken van mensen met een beperking bij beleid wat hen aangaat pleiten wij daarom voor een verplichting voor alle gemeenten om een gehandicaptenplatform mogelijk te maken en te faciliteren. Voor gemeenten die al een actief gehandicaptenplatform faciliteren betekent dit een erkenning van hun inspanningen voor inclusief beleid. En voor de gemeenten die nog niet zo’n platform hebben, wordt het veel eenvoudiger om mensen met een beperking daadwerkelijk te betrekken bij alle beleid dat het aangaat. In Denemarken is dit geregeld met een wet waarmee elke gemeente verplicht is een gehandicaptenraad in te stellen, van, voor en door mensen met een beperking. Wij bepleiten een dergelijke wettelijke verplichting ook in Nederland.
Wanneer u deze vraag stelt verwijst de minister mogelijk naar het initiatief voor het opbouwen van een regionale infrastructuur voor regionale (en lokale) belangenbehartiging (de regionale participatiehubs). Vanuit het PG-beleidskader wordt hier jaarlijks 8 miljoen voor beschikbaar gesteld. Ieder(in) is echter bezorgd over de inhoud en vorm van dit initiatief. Wat bedoeld was als versterking van de regionale infrastructuur voor de belangenbehartiging van mensen met een beperking of chronische ziekte, gefinancierd vanuit het beleidskader voor de patiënten- en gehandicaptenbeweging, is omgevormd tot 'beleidsparticipatie' van alle burgers waarin de stem van mensen met een beperking verwatert. Ons punt gaat niet over dit traject, maar omdat het raakt aan lokale representatie en de minister hier mogelijk naar verwijst is het belangrijk dat u deze achtergrond kent. Voor dit moment zouden wij u echter willen vragen aandacht te hebben voor de positie en toegevoegde waarde van lokale gehandicaptenplatforms.
Wilt u de minister vragen om:
- De betrokkenheid van mensen met een beperking en hun naasten op lokaal niveau via een gehandicaptenplatform wettelijk te borgen.
Versterking rechtspositie
De rechtspositie van mensen met een beperking en hun naasten staat onder grote druk. Al was het maar omdat veel gemeenten nog steeds in strijd handelen met de wet bij de uitvoering van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo). Het is van groot belang dat de rechtspositie van deze burgers versterkt wordt. Mensen met een beperking en hun naasten moeten hun recht kunnen halen wanneer de overheid niet aan haar verplichtingen voldoet. Hiervoor is het essentieel dat het College voor de Rechten van de Mens ook kan oordelen over eenzijdig handelen van de overheid. Daarnaast is de ratificatie van het facultatief protocol een enorm belangrijke stap. Wij waren verheugd met de toezegging van minister Helder de implementatiewet voor de ratificatie voor de zomer van 2024 naar de Tweede Kamer te sturen. Het facultatief protocol bepaalt dat je als individu of als belangengroep bij het VN-comité een klacht kunt indienen als de overheid in jouw land zich niet aan het verdrag houdt. Het is dus een manier om je individuele recht te krijgen als dat via nationale wetgeving niet lukt.
Wilt u de minister vragen:
- De bevoegdheden van het College voor de Rechten van de Mens uit te breiden zodat zij ook haar oordeel kan geven over eenzijdig handelen van de overheid.
- Of de minister haar toezegging met betrekking tot de implementatiewet van het facultatief protocol kan nakomen.
- Hoe de minister het vervolg ziet nadat het facultatief protocol is geratificeerd.
Wat leuk dat ik voor deze nieuwsbrief blogs mag schrijven.
Ik zal mezelf eerst maar eens voorstellen, Mijn naam is Belinda van der Elst, ben 54 jaar en ik leef al 10 jaar met niet aangeboren hersenletsel (NAH). Ik blog daar al zo’n vier jaar over op Instagram (Mijn_leven_met_NAH), al anderhalf jaar voor de patiëntenvereniging Hersenletsel.nl en af en toe voor de Hersenstichting. En nu dus voor deze nieuwsbrief. Je zou bijna denken “waar kan ze na 4 jaar zoveel bloggen in hemelsnaam nog over schrijven”, die vraag kan ik me voorstellen maar geloof me er valt veel te vertellen over NAH aangezien het nog zo onbekend is bij zoveel mensen waardoor er erg veel onbegrip is. De titel van mijn blogs voor deze nieuwsbrief “Het is er nooit niet” is treffend want ook als ik een goede dag heb... het is er echt nooit niet!! Dat geldt overigens niet alleen voor de mensen met NAH maar dat geldt voor alle chronisch zieke mensen. Mijn blogs gaan dan ook over iedereen met zichtbare en/of onzichtbare beperkingen.
Nu weer even terug naar mezelf aangezien ik bezig was mezelf voor te stellen. Ik ben dus Belinda en ik ben 54 jaar. Niet geboren, wel getogen in Den Haag en momenteel woonachtig in Rijswijk. Ik ben getrouwd en heb 2 kinderen die inmiddels het huis uit zijn. Al hoewel de jongste van 23 dit jaar afstudeert en hij misschien wel weer thuis komt wonen aangezien er geen woningen beschikbaar zijn voor startende jongeren. Maar voor nu woont hij op zn studentenkamer en ook regelmatig bij ons. Wat mijn moederhart natuurlijk heerlijk vindt. Naast manlief en ikzelf en dus af en toe mijn zoon wonen hier in huis ook Molly (tibetaanse terrier, hond) en Harry en James (katten waarvan de laatste nog maar een ukkie is).
Dan even terug naar 10 jaar geleden. Ik draaide een druk huishouden met twee pubers en werkte 32 uur in het HMC ziekenhuis. Ik werkte daar als DBC consulente wat een baan was met een enorm hoge werkdruk en heel veel deadlines en veranderende wet en regelgeving. Echt een baan voor mij want ik hou daar zo enorm van. Werken, dat vond ik zo leuk! En ik had een heel druk sociaal leven. Gek op feestjes, concerten, muziek, theater. Zat in commissies (wijk, school, sport) was taxi chauffeur voor de kids etc etc.
Tot die ene zondagochtend waarop alles van het een op het andere moment veranderde. Ik had de nacht ervoor een feestje gehad van een vriendin die 50 werd en het was laat geworden, ik reed snachts terug want ik was de BOB. In de auto zei ik tegen mijn gezin, ik ben zo ongelooflijk moe, bizar gewoon, ik had overigens een heel erg drukke dag gehad met 2 verjaardagen waarvan 1 in Medemblik, dit naast de gebruikelijke zaterdagdrukte (boodschappen, huishouden, kids naar de sport), maar goed ik was zo moe…en ik zei “ik denk dat ik de hele zondag in bed blijf” De volgende ochtend om 11.15, ik was even naar het toilet geweest en toch weer in bed gekropen om nog even bij te komen. Manlief werd net wakker en we kletsten nog wat over de dag ervoor. Tot ik ineens in een soort van helse kermis terecht kwam. Een helse kermis in mijn hoofd dan. Het leek of ik in een draaimolen, een achtbaan en op een vliegend tapijt zat en dat allemaal tegelijk. Toen ik mijn ogen opendeed draaide alles letterlijk rondjes. Ik moest enorm spugen en tussen het spugen door riep ik om een dokter. Mijn man belde 112. In het ziekenhuis was er niet direct duidelijkheid maar ik werd ter observatie opgenomen. Twee dagen later op de MRI was het overduidelijk, ik had een herseninfarct in de rechter kleine hersenen. Vanaf die zondag, twee februari 2014, ben ik altijd duizelig en draaierig. Heb ik altijd het gevoel dat ik in een klein bootje sta op het water. Soms kabbelt het maar veel vaker schommelt het of erger.
Ik heb nog veel meer restverschijnselen want zo noemen ze dat maar daar over zal ik meer vertellen in mijn volgende blogs. Voor nu vraag ik jullie je voor te stellen hoe het is om dag in dag uit in meer of mindere mate duizelig te zijn en een paar keer per dag draaiduizelig. En dat dit alleen in jouw hoofd zit terwijl iemand anders dat niet kan zien aan jou. Stel je dat eens voor….
Tot de volgende blog!